Dr Jan Kocoń i dr Paweł Ksieniewicz z naszego wydziału znaleźli się w gronie 24 badaczek i badaczy, którzy będą uczestniczyć w pracach Academii Iuvenum. Od października AI będzie po raz pierwszy działać w pełnym, 48-osobowym składzie.

Academię Iuvenum (AI) tworzą młodzi naukowcy Politechniki Wrocławskiej (co najmniej rok po doktoracie), którzy realizują z sukcesem projekty badawcze.

Czym jest Academia Iuvenum?

To elitarne grono, które sprawuje kadencję przez dwa lata. Jego zadaniem jest podejmowanie różnych inicjatyw na rzecz uczelni, tworzenie platformy służącej wymianie myśli naukowej, a także umożliwianie młodym naukowcom wyrażania opinii wewnątrz i na zewnątrz uczelni.

Gremium docelowo liczy 48 osób, ale pierwszy 24-osobowy skład powołano w ubiegłym roku i dopiero od października 2022 r. Academia Iuvenum zacznie działać w pełnym składzie.

W założeniu tego gremium leży bowiem wybieranie kolejnych 24 nowych reprezentantów każdego roku na kadencję trwającą 2 lata akademickie.

Kto może dołączyć do AI?

Członkami Akademii mogą zostać naukowcy, którzy uzyskali stopień doktora nie później niż rok przed rozpoczęciem kadencji, nie ukończyli 35. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji (w przypadku badaczek ten limit wieku jest zwiększany o rok za każde urodzone lub przysposobione dziecko) i mają znaczące osiągnięcia w reprezentowanej przez siebie dyscyplinie naukowej.
Członkowie AI mogą liczyć na szereg korzyści, które mają im ułatwić skupienie się na pracy naukowej, m.in. dodatkowe 50 proc. pensji adiunkta czy zredukowanie pensum dydaktycznego do poziomu 120 godzin.

Mogą też korzystać z programu specjalistycznych szkoleń oraz warsztatów z różnych zagadnień - m.in. skutecznego pozyskiwania grantów, wystąpień publicznych, kontaktów z mediami czy sztuką argumentowania.

Dzięki Academii Iuvenum nasza uczelnia chce wykształcić świetnych liderów na przyszłość, ale też uczynić pracę na PWr atrakcyjniejszą, a co za tym idzie – przekonać młodych naukowców do kontynuowania kariery zawodowej właśnie na Politechnice.

Z dotychczasowym składem AI można zapoznać się tutaj.

Poznajmy nowych członków Acaemii Iuvenum:

ARCHITEKTURA I URBANISTYKA

Dr inż. arch. Joanna Majczyk
Wydział Architektury
Katedra Architektury Użyteczności Publicznej i Podstaw Projektowania

Prowadzi badania na temat powojennej, europejskiej architektury i urbanistyki ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji projektowych powstałych w okresie realizmu socjalistycznego. Chce wydobyć na światło dzienne głównie niezrealizowane projekty budowli i zespołów urbanistycznych, a po porównaniu ich z wzorcami radzieckimi – znaleźć odpowiedzi na pytanie o „narodową tożsamość” koncepcji polskich projektantów. Wyniki jej badań powinny pozwolić na zweryfikowanie „tradycyjnie” negatywnej oceny działalności architektów w okresie obowiązywania realizmu socjalistycznego.

W uznaniu działalności publikacyjnej dr Majczyk została poproszona o napisanie artykułu na temat powojennej urbanistyki Wrocławia, który zostanie opublikowany w monografii „Urban planning during socialism: views from the periphery” wydanej w wydawnictwie Taylor&Francis.

Za swoje największe osiągnięcie naukowe uważa pracę doktorska, będącą w istocie monografią twórczości architekta Andrzeja Frydeckiego, modernisty i jednego z założycieli Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Na przykładzie jego losów zaprezentowała położenie całego pokolenia twórców, którzy odnosili sukcesy w Polsce przedwojennej, a po wojnie borykali się z licznymi problemami, gdy ich doświadczenie było postrzegane raczej jako obciążenie, a nie wyróżnik i atrybut.

AUTOMATYKA, ELEKTRONIKA I ELEKTROTECHNIKA

Dr inż. Dominika Kaczorowska
Wydział Elektryczny
Katedra Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii

W swojej pracy naukowej zajmuje się metodami optymalizacji, algorytmami sterowania rozpływem mocy w mikrosieci oraz planowaniem pracy elementów, składających się na mikrosieci, w szczególności zasobników energii. W dotychczasowych działaniach skupiała się na opracowaniu scenariuszy sterowania rozpływem mocy w mikrosieci, gdzie głównym elementem, który ulegał sterowaniu, był właśnie magazyn energii.

Na etapie doktoratu opracowała szereg testów pozwalających ocenić dany algorytm optymalizacyjny pod względem jego cech charakterystycznych m.in. prędkości działania, uzyskiwanego błędu, zbieżności i innych. Planuje także dokonać analizy nowych wariantów algorytmu rojowego pod kątem parametrów w zastosowaniu do problemów związanych z planowaniem pracy mikrosieci.
Za najważniejszy efekt swoich dotychczasowych prac uważa badania nad opracowywaniem algorytmów sterowania zasobnikiem w mikrosieci w ramach projektu MESH4U, gdzie część z nich oparta na inteligencji obliczeniowej, zostanie zaimplementowana w rzeczywistym sterowniku zasobnika energii.

AUTOMATYKA, ELEKTRONIKA I ELEKTROTECHNIKA

Dr inż. Olga Rac-Rumijowska
Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów
Katedra Mikrosystemów

Głównym obszarem jej zainteresowań naukowych są nanokompozyty oraz tkaniny i włókna elektroprzewodzące. W najbliższym czasie planuje nadal rozwijać tę tematykę, przede wszystkim skupiając się na modyfikacji powierzchniowej tkanin i innych podłoży elastycznych.

Tekstylia o właściwościach przewodzących prąd elektryczny mają wiele zastosowań, ponieważ łączą funkcjonalność z wysokim komfortem noszenia. W zależności m.in. od wartości przewodnictwa, kształtów i jakości otrzymanych warstw mogą być stosowane jako materiały ekranujące, ścieżki przewodzące do montażu innych elementów elektronicznych do ubrań czy jako elementy sensorowe.

Za swoje największe osiągnięcie uważa opracowanie metody otrzymywania nanokompozytowych włókien, w której domieszkowanie nanocząstkami zachodzi w wyniku syntezy in situ nanocząstek srebra w roztworze przędzalniczym, z którego następnie formowane są włókna. Opracowana metoda jest zagadnieniem zupełnie nowym i oryginalnym, a metodę tę zastosowała w procesie formowania dwóch rodzajów włókien stosowanych w przemyśle tekstylnym: celulozowych i poliakrylonitrylowych.

AUTOMATYKA, ELEKTRONIKA I ELEKTRYKA

Dr inż. Piotr Szyszka
Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów
Katedra Mikrosystemów

Prowadzone przez niego prace badawcze związane są z nową dziedziną – mikrosystemami wysokopróżniowymi (high vacuum microsystems lub high vacuum MEMS), która jest rozwijana w zespole naukowym na W12. W planach ma m.in. badania nad możliwością wykonania za pomocą technik MEMS miniaturowego spektrometru mas do analizowania składu atmosfery gazowej i udział w finansowanym przez PGNiG projekcie dotyczącym pomiaru wodoru w gazie ziemnym.

Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe uważa opracowanie całkowicie spójnej koncepcji miniaturowego spektrometru mas on-chip wykonanego technikami MEMS. Integruje on wszystkie podzespoły spektrometru mas oraz systemy próżniowe, w tym system pompowy i dozowania próbki, co jest jedyną tego typu konstrukcją na świecie i otwiera drogę do systemów analizy chemicznej o niespotykanej do tej pory skali integracji i miniaturyzacji.

INFORMATYKA TECHNICZNA I TELEKOMUNIKACJA

Dr inż. Jan Kocoń
Wydział Informatyki i Telekomunikacji
Katedra Sztucznej Inteligencji

W swojej pracy naukowej zajmuje się rozwojem metod sztucznej inteligencji w przetwarzaniu języka naturalnego. Obecnie większość jego prac dotyczy rozwoju spersonalizowanych modeli opartych o głębokie sieci neuronowe dla zadań subiektywnych, takich jak rozpoznawanie w tekście: emocji, obraźliwości, humoru, wydźwięku, itp. Badania te prowadzą do ukierunkowania metod sztucznej inteligencji na potrzeby konkretnego człowieka i uwzględnienia w procesie decyzyjnym indywidualnych cech osoby oraz kontekstu, w jakim oceniany jest tekst.

Prace te mają również swoje praktyczne zastosowania, gdyż w ramach projektu CLARIN-PL powstały usługi bazujące na opracowanych modelach, które są wykorzystywane przez badaczy z nauk humanistycznych i społecznych, a także przez firmy zajmujące się m.in. monitoringiem mediów.

Za najważniejsze ze swoich dotychczasowych osiągnięć uważa swój udział w projekcie CLARIN, dzięki czemu ma możliwość realizacji w dużym zespole badań z zakresu personalizacji modeli uczenia maszynowego w analizie emocji, a także z zakresu wykorzystania metod Continual Learning w zadaniach NLP.

INFORMATYKA TECHNICZNA I TELEKOMUNIKACJA

Dr inż. Paweł Ksieniewicz
Wydział Informatyki i Telekomunikacji
Katedra Systemów i Sieci Komputerowych

Prowadzone przez niego badania dotyczą tzw. klasyfikacji danych trudnych, rozumianej przez przetwarzanie danych wielowymiarowych, strumieniowych oraz o istotnym stopniu niezbalansowania.

Od grudnia 2021 kieruje projektem SWAROG (System Wykrywania Dezinformacji Metodami Sztucznej Inteligencji), który uzyskał maksymalną punktację NCBiR w konkursie INFOSTRATEG I otrzymując dofinansowanie w wysokości ponad 8,5 mln zł.

Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie uważa połączenie wątku detekcji źródeł dezinformacji z analizą danych strumieniowych i otrzymanie grantu na realizację projektu SWAROG. Jest też głównym autorem publikacji „Fake news detection from data streams” stanowiącej pierwszą analizę zjawiska fake news interpretowanego jako problem dynamiczny, podlegający dryfom koncepcji, gdzie modele ulegają czasowej degeneracji.

INŻYNIERIA CHEMICZNA

Dr inż. Łukasz Lamch
Wydział Chemiczny
Katedra Inżynierii i Technologii Procesów Chemicznych

Jego zainteresowania naukowe związane są m.in. z chemią koloidów, zjawiskami powierzchniowymi, syntezą i zastosowaniem surfktantów oraz kopolimerami blokowymi.

W planach ma prowadzenie badań z zakresu wykorzystania spontanicznej emulsyfikacji do pułapkowania związków bioaktywnych w nanostrukturach typu core shell (rdzeń otoczka), stabilizowanych przez hydrofobowo funkcjonalizowane polielektrolity (HF PEs). Ze względu na duży, udowodniony potencjał aplikacyjny opisanej techniki badania będą obejmowały wykorzystanie emulgatora membranowego do optymalizacji procesu, w celu określenia krytycznych parametrów procesowych, wpływających na jakość i parametry produktu.

Za najważniejszy efekt swoich dotychczasowych prac w zakresie projektowania, syntezy, enkapsulacji barwników o zróżnicowanej hydrofobowości i badań optymalizacyjnych chemikaliów wysokoprzetworzonych (ang. fine chemicals) uważa otrzymanie struktur amfifilowych o założonych cechach użytkowych, spełniających zasady „zielonej chemii” i przeznaczonych do modyfikacji powierzchni, a także solubilizacji ftalocyjanin cynku w kierunku uzyskania chemicznie i koloidalnie stabilnych dyspersji o znakomitych właściwościach optycznych.

INŻYNIERIA CHEMICZNA

Dr inż. Anna Siekierka
Wydział Chemiczny
Katedra Inżynierii Procesowej i Technologii Materiałów Polimerowych i Węglowych

Aktualnie zajmuje się badaniem tego, w jaki sposób możliwe jest selektywne rozdzielenie jonów metali z roztworów wodnych z jednoczesnym odzyskiem energii. Bada to w ramach procesów membranowych i elektro-membranowych działających z wykorzystywaniem zewnętrznego pola elektrycznego. Jej badania mają na celu poznanie i zrozumienie zjawiska selektywnego transportu jonów metali oraz jego wpływu na wytworzenie różnic potencjałów elektrycznych w modułach membranowych.

Jej największym osiągnięciem naukowym jest opracowanie i wytworzenie metod selektywnej separacji jonów litu zarówno z wód zasolonych (wód geotermalnych bogatych w lit), jak również z roztworów poługowniczych pochodzących ze zużytych baterii litowych.

Pierwszy aspekt badań dotyczył rozwijania koncepcji wykorzystywania układu pojemnościowej dejonizacji do wytworzenia układu hybrydowego pozwalającego na selektywne wydzielanie soli litu z roztworów rzeczywistych. Kolejnym była separacja jonów litu z roztworów poługowych pochodzących ze zużytych baterii litowych na drodze procesu elektrodializy (rozdział Li, Co i Ni). Dr Siekierka otrzymała selektywną membranę kationowymienną w kierunku transportu jonów kobaltu.

INŻYNIERIA CHEMICZNA

Dr inż. Dawid Skrzypczak
Wydział Chemiczny
Katedra Zaawansowanych Technologii Materiałowych

Naukowo interesuje się materiałami hydrożelowymi, waloryzacją biomasy odpadowej do celów nawozowych i paszowych, odzyskiem mikroelementów z materiałów odpadowych, procesami adsorpcji i biosorpcji oraz technologiami oczyszczania wody i ścieków.

Obecnie pracuje nad innowacyjną metodą dostarczania składników odżywczych dla roślin, polegającą na wytwarzaniu powłok na bazie naturalnych polimerów zawierających makro- i mikroskładniki odżywcze oraz substancje stymulujące wzrost roślin (m.in. hydrolizaty białkowe, biowęgle, hydrowęgle) na nasionach.

Za swoje najważniejsze osiągnięcia naukowe uważa m.in. współpracę z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu i firmą Aktiw zakończoną wdrożeniem, uzyskanie patentu z zakresu technologii nawozowych (nawozy hydrożelowe), publikowanie w czasopismach o zasięgu międzynarodowym (∑IF: 188.669, h-index: 9, cytowania: 291 (wg. bazy Scopus) czy współtworzenie technologii nawozów na bazie surowców odnawialnych, które posiadają duży potencjał wdrożeniowy.

INŻYNIERIA LĄDOWA I TRANSPORT

Dr inż. arch. Anna Karolak
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego
Katedra Konstrukcji Budowlanych

Jej zainteresowania naukowe oscylują wokół takich tematów jak historia architektury, obiekty historyczne, drewniane konstrukcje zabytkowe, praca statyczna konstrukcji, elementów i połączeń w historycznych obiektach drewnianych.

W planach ma prowadzenie badań dotyczących analizy rozwoju konstrukcji historycznych drewnianych więźb dachowych. Zrozumienie specyfiki dawnych rozwiązań konstrukcyjnych i materiałowych jest bowiem bardzo istotne nie tylko dla poznania historii tych elementów czy struktur i określenia ich wartości, ale także przy projektowaniu i realizacji prac konserwatorskich, restauratorskich, remontowych i naprawczych.

Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe uważa m.in. opracowanie modelu pracy statycznej wybranych połączeń ciesielskich w drewnianych obiektach zabytkowych, porównanie wpływu dodatkowych elementów zabezpieczających zastosowanych dla poszczególnych złączy oraz wyliczenie parametrów efektywności tych złączy wykonane w ramach pracy doktorskiej.

INŻYNIERIA LĄDOWA I TRANSPORT

Dr inż. Paweł Niewiadomski
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego
Katedra Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych

W swojej pracy naukowej zajmuje się m.in. kompozytami na bazie cementu, dodatkami do betonów, projektowaniem mieszanek betonowych, badaniami właściwości reologicznych, fizycznych i mechanicznych kompozytów cementowych oraz zastosowaniem materiałów z recyklingu pod kątem ich zastosowania w budownictwie.

W planach ma prowadzenie badań związanych z wykorzystaniem odpadów z przemysłu rafineryjnego jako częściowego zamiennika cementu i kruszywa drobnego w celu otrzymania ekologicznych zapraw i betonów nowej generacji. Prace związane będą z problemem zagospodarowania zużytych materiałów, wykorzystanych przez przemysł paliwowy w trakcie procesów rafineryjnych, które są składowane na hałdach, w ilości tysięcy ton. Wykorzystanie odpadów jako dodatku do produkcji betonu, najpowszechniej stosowanego konstrukcyjnego materiału na świecie, stanowi wartość ekonomiczną, ekologiczną i wpisującą się w działania na rzecz zrównoważonego rozwoju i gospodarki obiegu zamkniętego.

Za swoje najbardziej znaczące osiągnięcie naukowe uważa ocenę wpływu dodatku wybranych nanocząstek na właściwości betonu samozagęszczalnego w ramach rozprawy doktorskiej.

INŻYNIERIA MECHANICZNA

Dr inż. Anna Dmitruk
Wydział Mechaniczny
Katedra Inżynierii Elementów Lekkich, Odlewnictwa i Automatyki

Naukowo zajmuje się odlewnictwem metali, przetwórstwem tworzyw sztucznych, materiałami kompozytowymi, fazami typu MAX i akumulacją energii cieplnej.

Aktualnie pracuje w kilku projektach jako wykonawca - m.in. nad opracowaniem innowacyjnych, wymiennych struktur energochłonnych kasków ochronnych na bazie tworzyw biodegradowalnych oraz ASTEP "Application of Solar Thermal Energy to Processes".

Za swoje największe osiągnięcie w pracy naukowo-badawczej uważa rozwój materiałów wysokoporowatych, które mogą znaleźć zastosowanie w co najmniej dwóch sektorach przemysłu: maszynowym i energetycznym. Pierwsza aplikacja dotyczy technologii wytwarzania porowatych preform faz typu MAX o porowatości otwartej, odpowiedniej dla późniejszego procesu infiltracji ciśnieniowej. Druga grupa materiałów wysokoporowatych (nad którą pracowała jako członek zespołu w projekcie ACCUSOL) to otwartokomórkowe piany metaliczne wytwarzane metodą odlewania precyzyjnego z wykorzystaniem techniki replik pian poliuretanowych.

INŻYNIERIA MECHANICZNA

Dr inż. Dariusz Pyka
Wydział Mechaniczny
Katedra Mechaniki, Inżynierii Materiałowej i Biomedycznej

Od 2017 r. zajmuje się opracowaniem naukowym charakterystyk dynamicznych w zakresie skuteczności energochłonnej struktur kompozytowych w obszarze analiz nieklasycznych modeli rozpraszających energię uderzenia jak i modelowania numerycznego z wykorzystaniem hybrydowych metod typu MES, SPH itp. W efekcie opracował zamkniętą metodykę procedur z wykorzystaniem granicznego odkształcenia. Prace te dotyczyły szerokiej gamy materiałów i były rozpatrywane w różnych obszarach ich aplikacyjności, czego przykładem mogą być konkretne analizy dotyczące reaktorów chemicznych czy komór spalania.

Za swoje największe osiągnięcia naukowe uważa opracowanie, konstrukcję i optymalizację numeryczną nowej serii słupów sieci trakcyjnej dla ZBK Radom z sukcesem wdrożonych na liniach komunikacyjnych PLK należących do spółki PKP, a także opracowanie konstrukcji żarówki grafenowej w standardzie przemysłowym jako gotowy produkt oraz opracowanie konstrukcyjne gotowego produktu generatora wodorowego z wykorzystaniem mikrolaserów jako kompleks modułowy.

INŻYNIERIA MECHANICZNA

Dr inż. Paweł Sokołowski
Wydział Mechaniczny
Katedra Obróbki Plastycznej, Spawalnictwa i Metrologii

Naukowo zajmuje się inżynierią powierzchni, skupiając się obecnie nad technologią uszlachetniania warstwy wierzchniej (procesy natryskiwania cieplnego i napawania), zastosowania nowoczesnych materiałów pod konkretne zastosowania czy diagnostyki tych procesów.

Kieruje dwoma projektami (z NCN i NCBiR). W ramach pierwszego prowadzi badania dotyczące powłokowych barier cieplnych stosowanych np. w silnikach odrzutowych. Planuje opracowanie ich nowej generacji poprzez wykorzystanie mikroteksturyzowania laserowego jako dodatkowej obróbki warstwy wierzchniej.

Drugi z projektów polega na opracowaniu prototypu nowatorskiego urządzenia – o nazwie „Ultramizer” – do produkcji proszków metali. Dzięki wykorzystaniu procesu atomizacji ultradźwiękowej możliwe będzie produkowanie materiałów proszkowych o kontrolowanej charakterystyce (m.in. rozkładzie wielkości cząsteczek proszku, morfologii czy składzie chemicznym).
Za swoje najważniejsze osiągnięcie badawcze uważa opisanie możliwości wytwarzania powłok ceramicznych o kontrolowanej mikrostrukturze, czyli kolumnowych, gęstych i porowatych, metodą Suspension Plasma Spraying (SPS) oraz dyskusję na temat mechanizmów narastania powłok.

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA, GÓRNICTWO I ENERGETYKA

Dr inż. Anna Kisiela-Czajka
Wydział Mechaniczno-Energetyczny
Katedra Inżynierii Konwersji Energii

Zajmuje się fizykochemią i technologią wysokouwęglonych odpadów przemysłu paliwowo-energetycznego, chemizmem i kinetyką procesów oczyszczania spalin kotłowych z zanieczyszczeń gazowych oraz aparaturą procesową.

Aktualnie prowadzi badania nad funkcjonalnością materiałów węglowych jako prekursorów niskotemperaturowych katalizatorów w procesie redukcji tlenków azotu ze spalin kotłowych.

Oprócz działań badawczo-naukowych podejmuje także współpracę z przedsiębiorcami zainteresowanymi wytwarzaniem węgli aktywnych z odpadów technologicznych i śmieci. W planach mają stworzenie mobilnej instalacji umożliwiającej utylizację ok. 15 tys. ton śmieci/paliwa RDF rocznie w celu wytworzenia syngazu i węgla aktywnego. Jest także zaangażowana w budowę pilotowej instalacji pirolizy odpadów.

Za najważniejszy efekt swoich dotychczasowych prac uważa opracowanie metodologii konwersji poprocesowych odpadów energetycznych do węgli aktywnych oraz projekt prototypowego filtraantysmogowego na potrzeby oczyszczania spalin z domowych kotłów c.o., którego sercem jest właśnie owe złoże węglowe.

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA, GÓRNICTWO I ENERGETYKA

Dr inż. Zbigniew Rogala
Wydział Mechaniczno-Energetyczny
Katedra Kriogeniki i Inżynierii Lotniczej

Obecnie prowadzi prace związane z chłodziarkami i skraplarkami na mieszaniny węglowodorów. Dotyczą m.in. wpływu temperatury za stopniem kaskadowym na efektywność chłodziarki oraz optymalizacji składu mieszaniny w zależności od temperatury czy modelowania oraz badań eksperymentalnych wymiany ciepła podczas rekuperacji dla wieloskładnikowej, dwufazowej mieszaniny roboczej.

Współpracuje z firmą CryoScience – światowym potentatem na rynku urządzeń do krioterapii oraz Centrum Technologii Wodorowych w Instytucie Energetyki, prowadząc z nimi prace badawcze. Uczestniczy także w pracach „Krajowego Konsorcjum FEMTOFizyka w budowie, uruchomieniu i działaniu Europejskiego Ośrodka Badań Antyprotonami i Jonami – FeedBoxes and Feed-in-lines for SIS100”.

Za swoje największe osiągnięcie uważa opracowanie we współpracy z Cryo Science innowacyjnej technologii chłodziarek kriogenicznych (o m.in. wysokiej wydajności i zapewniających niższe temperatury) przeznaczonych do zastosowania w krioterapii ogólnoustrojowej.

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA, GÓRNICTWO I ENERGETYKA

Dr inż. Jacek Wodecki
Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii
Katedra Górnictwa

Zajmuje się projektowaniem metod analizy danych na potrzeby diagnostyki elementów maszyn górniczych. Szczególnie interesuje go analiza danych posiadających skomplikowaną i niejednorodną budowę, takich jak np. drgania lub hałas.

Są to dane rejestrowane z wysokimi częstotliwościami próbkowania rzędu dziesiątek kiloherców i często zawierają złożoną strukturę informacyjną. W analizie tego typu danych kluczowe jest wyekstrahowanie części informacyjnej, w praktyce rozdzielenie poszczególnych składowych – zarówno informacyjnych, jak i nieinformacyjnych. W związku z tym planuje prowadzić badania nad rozwojem metod mających pozwolić na dekompozycję danych i izolację komponentów informacyjnych.

Jego najbardziej znaczącym osiągnięciem naukowym jest opracowanie progresywnego algorytmu genetycznego (PGA). Służy on do otrzymania optymalnego filtru na potrzeby filtracji sygnału diagnostycznego zmierzonego na uszkodzonym łożysku.

MATEMATYKA

Dr Michał Balcerek
Wydział Matematyki
Katedra Matematyki Stosowanej

Naukowo interesuje się procesami stochastycznymi, rachunkiem prawdopodobieństwa i zastosowaniami matematyki.

Jako główny cel stawia sobie obecnie pracę nad metodologią związaną z identyfikacją i walidacją procesów heteroskedastycznych oraz podwójnie stochastycznych. Chce się zająć zwłaszcza rozważeniem modeli dyfuzji i anormalnej dyfuzji takich jak ruch Browna, ułamkowy ruch Browna czy wieloułamkowy ruch Browna, poprzez dodanie do nich dodatkowego czynnika losowości, jak np. losowej dyfuzyjności w ułamkowym ruchu Browna.

Za swoje największe osiągnięcie uważa wyniki, które przedstawił w cyklu prac związanych z testowaniem procesów gaussowskich, które są niezmiernie ważną klasą, za pomocą której można modelować i przewidywać najróżniejsze dane rzeczywiste.

NAUKI CHEMICZNE

Dr inż. Marta Dudek
Wydział Chemiczny
Instytut Materiałów Zaawansowanych

Głównym celem jej badań jest synteza nowych sond molekularnych opartych o motyw azobenzenowy. Ponadto zajmuje się badaniem oddziaływań różnych związków (azobenzeny, porfiryny, metaloorganiczne kompleksy rutenu) z G-kwadrupleksami oraz określeniem właściwości nieliniowych wybranych pochodnych z wykorzystaniem techniki z-scan.

Za swoje największe osiągnięcia naukowe uważa otrzymanie nowych układów hybrydowych zawierających DNA lub HSA i molekuły fotochromowe i wykazanie możliwości sterowania światłem indukowaną odpowiedzią chirooptyczną uzyskanych nanostruktur. Drugą kwestią jest otrzymanie nowych orto-fluorowych pochodnych azobenzenu, dla których proces izomeryzacji w obie strony może być indukowany światłem widzialnym oraz udowodnienie, że przy użyciu tych związków można sterować temperaturą topnienia DNA.

NAUKI CHEMICZNE

Dr inż. Wioletta Rut
Wydział Chemiczny
Katedra Chemii Biologicznej i Bioobrazowania

Stworzyła autorską metodę modyfikacji białek SUMO, która może doprowadzić do otrzymania nowych, selektywnych narządzi chemicznych do badania proteaz SENP. W najbliższym czasie planuje rozwinięcie tej metody modyfikując C-końcowe fragmentu białka ubikwityny.

Za swoje najważniejsze osiągniecie naukowe uważa opracowanie selektywnych narzędzi chemicznych – substratów fluorogenicznych, inhibitorów i markerów chemicznych do monitorowania aktywności proteaz Mpro i PLpro koronawirusa SARS-CoV-2. Enzymy te niezbędny są w procesie namnażania się koronawirusa. Wyniki jej badań zostały opisane w dwóch prestiżowych czasopismach „Nature Chemical Biology” i „Science Advances”. Opracowane związki mogą zostać wykorzystane do optymalizacji struktury leków projektowanych do walki z COVID-19 oraz jako narzędzia diagnostyczne.

NAUKI CHEMICZNE

Dr inż. Adam Szukalski
Wydział Chemiczny
Instytut Materiałów Zaawansowanych

Jego zainteresowania naukowe dotyczą badania właściwości optycznie nieliniowych II-go i III-go rzędu dla związków koordynacyjnych metali (Ru, Zn) oraz ligandów pochodzenia organicznego, zawierających ugrupowanie tiofenu, tetratiafulwalenu i innych, a także związków będących metalohelikatami.

Bada też zdolności do optycznej modulacji współczynnika załamania światła w cyklicznym azobenzenie domieszkującym polimer syntetyczny (PMMA) oraz naturalny na bazie kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA).

W planach ma złożenie projektu do konkursu Opus Narodowego Centrum Nauki. Będzie on dotyczył druku 3D oraz wpływu parametrów procesowych na właściwości spektroskopowe tak otrzymywanych obiektów trójwymiarowych. Za swoje największe osiągniecie naukowe stworzenie całkowicie optycznego przełączania w materiałach organicznych.

NAUKI FIZYCZNE

Dr inż. Izabela Garaszczuk
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Optyki i Fotoniki

Prowadzi badania naukowe w zakresie diagnostyki zespołu suchego oka, oceny dynamiki filmu łzowego, bezpiecznego użytkowania soczewek kontaktowych oraz optometrii klinicznej z naciskiem na przedni odcinek oka.

Przez trzy lata poprzedzające zatrudnienie w Katedrze Optyki i Fotoniki PWr prowadziła badania na Uniwersytecie w Walencji w ramach projektu EDEN (European Dry Eye Network), finansowanego z grantu Marii Skłodowskiej-Curie. Za cel postawiła sobie usprawnienie dotychczas stosowanego protokołu diagnostycznego Zespołu Suchego Oka (ZSO). Poszukiwała pojedynczego biomarkeru (makro-biomarkeru), który uchwyci złożoną naturę tego schorzenia i umożliwi diagnozowanie ZSO w oparciu o jeden prosty test. A następnie śledzenie przebiegu choroby oraz efektywnej terapii.

Obecnie planuje zająć się standaryzacją stworzonych przeze siebie protokołów do pomiaru dynamiki wymiany filmu łzowego i opisanie różnic w mierzonych parametrach w oczach zdrowych i oczach w początkowej fazie ZSO. Zamierza też nieustannie poszerzać swoją bazę danych klinicznych, opracowując jednocześnie nowe techniki analizy uzyskanych obrazów.

NAUKI FIZYCZNE

Dr inż. Katarzyna Gwóźdź
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Technologii Kwantowych

Prowadzi prace badawcze dotyczące nowych materiałów na ogniwa fotowoltaiczne. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą badania defektów w półprzewodnikach metodami elektrycznymi, efektów plazmonowych w fotowoltaice oraz zastosowania materiałów piro- i ferroelektrycznych w fotoogniwach.

Obecnie planuje wykonanie badań defektów obecnych w tranzystorach MOSFET bazujących na krzemie typu n i p, różnych tlenkach (SiO2, HfO2, AlO2) oraz warstwy metalicznej z aluminium metodami elektrycznymi. Ich efektem ma być optymalizacja tych urządzeń.

Za swoje największe osiągnięcie naukowe uważa zrewidowanie i rozszerzenie wiedzy na temat defektów związanych z obecnością kompleksów wodoru w krzemie. Pomimo tego, że badania na ten temat prowadzone są od kilkudziesięciu lat, wciąż prezentowano niejednoznaczne, czasami wręcz sprzeczne wyniki na temat tych defektów. Badania dr Gwóźdź, publikowane w prestiżowych czasopismach, wykorzystujące wysokorozdzielcze metody pomiarowe są nie tylko spójne z przewidywaniami teoretycznymi, ale również ujednolicają i porządkują dotychczasową wiedzę.

NAUKI FIZYCZNE

Dr inż. Mateusz Szatkowski
Wydział Podstawowych Problemów Techniki
Katedra Optyki i Fotoniki

Zajmuje się kształtowaniem wiązki laserowej, modulując amplitudę, fazę oraz polaryzację światła. W ramach rozprawy doktorskiej rozwinął technikę generowania, optymalizacji i charakterystyki wiązek świetlnych przy użyciu przestrzennych modulatorów światła. Następnie testował opracowane metody w pracach badawczych, przy których współpracował z naukowcami z Meksyku i Ukrainy.

Koncepcja, którą realizuje w swoich badaniach, to z jednej strony ciągłe rozwijanie metod kształtowania wiązki laserowej, a z drugiej bezpośrednie stosowanie niekonwencjonalnych wiązek w prowadzonych przeze niego pracach badawczych. Swoją najbliższą naukową przyszłość wiąże z dwoma już rozpoczętymi projektami, które rozwija we współpracy z University of North Carolina at Charlotte (UNCC) i Tecnologico de Monterrey (TEC).