Sześciu wybitnym naukowcom rektor PWr prof. Arkadiusz Wójs nadał status professor magnus. To wyraz docenienia ich zasług dla nauki i naszej uczelni. Prof. Halina Kwaśnicka i prof. Ewaryst Rafajłowicz z naszego wydziału uroczyście odebrali pamiątkowe dyplomy.
Przez trzy kolejne lata tytułem professor magnus będą mogli posługiwać się: prof. Tomasz Downarowicz (Wydział Matematyki), prof. Jan Dziuban (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów), prof. Jerzy Grobelny (Wydział Zarządzania), prof. Halina Kwaśnicka (Wydział Informatyki i Telekomunikacji), prof. Halina Podbielska (Wydział Podstawowych Problemów Techniki) oraz prof. Ewaryst Rafajłowicz (Wydział Informatyki i Telekomunikacji).
Obecnie osiemnaście osób posiada na Politechnice Wrocławskiej ten wyjątkowy status. Oprócz wyróżnionej w tym roku szóstki są to:
- prof. Krzysztof Abramski (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów) – profesor magnus od 2022 r.,
- prof. Jan Biliszczuk (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego) – profesor magnus od 2021 r.,
- prof. Marek Bryjak (Wydział Chemiczny) – profesor magnus od 2022 r.,
- prof. Jan Misiewicz (Wydział Podstawowych Problemów Techniki) – profesor magnus od 2021 r.,
- prof. Janusz Mroczka (Wydział Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów) – profesor magnus od 2021 r.,
- prof. Marek Samoć (Wydział Chemiczny) – profesor magnus od 2021 r.,
- prof. Edward Chlebus (Wydział Mechaniczny) – profesor magnus od 2021 r.,
- prof. Lech Gładysiewicz (Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii) – profesor magnus od 2022 r.,
- prof. Antoni Szydło (Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego) – profesor magnus od 2022 r.,
- prof. Jerzy Świątek (Wydział Informatyki i Telekomunikacji) – profesor magnus od 2022 r.,
- prof. Aleksander Weron (Wydział Matematyki) – profesor magnus od 2021 r.
- prof. Tadeusz Więckowski (Wydział Informatyki i Telekomunikacji) – profesor magnus od 2022 r.
Status professor magnus nadawany jest w trybie konkursowym, przeprowadzanym w semestrze letnim i przyznawany na okres trzech lat przez rektora, wyłącznie na wniosek Kolegium Przewodniczących Rad Dyscyplin Naukowych, po zasięgnięciu opinii Senatu.
Każdy, kto otrzymuje ten tytuł, ma prawo posługiwać się nim wewnątrz i na zewnątrz uczelni.
Zachowuje także prawo do zatrudnienia na stanowisku profesora w niezmienionym wymiarze czasu pracy i na dotychczasowych warunkach po przejściu na emeryturę. Może również pełnić funkcję kierownika katedry Politechniki Wrocławskiej (w okresie zatrudnienia)
Sylwetki naukowców, którzy otrzymali status professor magnus Politechniki Wrocławskiej w roku 2023
Jej przygoda z Politechniką Wrocławską trwa od 1971 roku, kiedy to rozpoczęła studia na Wydziale Elektroniki. Spełniła tym swoje marzenie – dziewczyny z małej świętokrzyskiej miejscowości.
W 1976 r. ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem i rozpoczęła studia doktoranckie, dzięki stypendium przyznanemu przez ówczesnego dyrektora Ośrodka Badań Prognostycznych PWr, dr. Karola Pelca. W styczniu 1980 r. uzyskała stopień doktora nauk technicznych. W październiku 1979 r. podjęła pracę na stanowisku asystenta naukowego w Ośrodku Badań Prognostycznych PWr, którą już na stanowisku adiunkta naukowego kontynuowała do 1989 r. Realizowała tam i kierowała projektami zlecanymi przez ówczesny Instytut Polityki Naukowej, dotyczącymi prognoz rozwoju nauki w Polsce.
Od przejścia do ówczesnego Centrum Obliczeniowego, przekształcanego kolejno w wydziałowy Zakład Informatyki, Instytut Informatyki Stosowanej, Instytut Informatyki, do utworzenia Katedry Sztucznej Inteligencji, obecnie na Wydziale Informatyki i Telekomunikacji, jej zainteresowania badawcze koncentrują się w obszarze szeroko rozumianej sztucznej inteligencji. Od metod inspirowanych naturą, eksploracji danych, w tym obrazowych, do interpretowalnej sztucznej inteligencji.
W 1989 r. rozpoczęła też pracę dydaktyczną. W krótkim czasie zaproponowała wykład wprowadzający studentów w obszar sztucznej inteligencji. Był to kurs wybieralny, pierwszy dotyczący sztucznej inteligencji. Cieszył się powodzeniem, dlatego stosunkowo szybko został włączony w siatkę obowiązkową.
Pod wpływem zainteresowania studentów prof. Halina Kwaśnicka powołała studenckie koło naukowe Cjano. Koło wydało dobrze oceniany zeszyt naukowy, poświęcony różnym zastosowaniom algorytmów ewolucyjnych. W ramach pracy koła rozpoznano wiele tematów, np. analiza języka głuchoniemych, które do dzisiaj bywają podejmowane przez różne osoby z zespołu.
W 2000 r. uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych – procedura była prowadzona na ówczesnym Wydziale Elektroniki PWr. Monografia habilitacyjna poświęcona była rozwojowi algorytmów ewolucyjnych.
Po habilitacji jej zainteresowania naukowe ewoluowały w kierunku odkrywania wiedzy z danych, analizy obrazów, ze szczególnym zainteresowaniem obrazami medycznymi – obrazy TC i problem wczesnego wykrywania udarów i oceny rozmiaru udaru, ocena stanu zdrowia na podstawie obrazów kapilaroskopii czy analiza obrazów histopatologicznych raka piersi. Badania te były prowadzone we współpracy ze specjalistami z Wrocławskiego Uniwersytetu Medycznego, zarówno w ramach formalnych projektów NCN, jak i niesformalizowanej współpracy.
W latach 2003-2006 prof. Kwaśnicka była koordynatorką Dolnośląskiego Festiwalu Nauki na PWr.
Jest aktywna we współpracy międzynarodowej. Uczestniczyła w projektach unijnych, kierowała polsko-singapurskim projektem badawczym. Współpracowała z zespołem z NTU, School of Computer Engineering, Singapore w ramach Joint Polish-Singapore research project. Wspólny projekt pozwolił nie tylko na wymianę wiedzy i wspólne prace, ale też na obserwację systemu prowadzenia badań w Singapurze.
Tytuł naukowy profesora otrzymała w 2009 roku, po procedurze prowadzonej w IBS PAN w Warszawie. Tematem jej monografii było ewolucyjne projektowanie sztucznych sieci neuronowych.
W latach 2004-2012 prof. Kwaśnicka pełniła funkcję zastępczyni dyrektora ds. badań naukowych Instytutu Informatyki na Wydziale Informatyki i Zarządzania. W roku 2004 powołała Zakład Sztucznej Inteligencji, którego była kierowniczką do czasu likwidacji zakładów na PWr w 2014 roku. W 2014 r. powstała Katedra Sztucznej Inteligencji, którą prof. Halina Kwaśnicka kierowała do końca 2020 roku.
W kadencji 2016-2020 pełniła też funkcję kierowniczki Studiów Doktoranckich na Wydziale Informatyki i Zarządzania. Od 2021 r. jest profesorem badawczo-dydaktycznym w Katedrze Sztucznej Inteligencji, obecnie na Wydziale Informatyki i Telekomunikacji PWr.
Prof. Halina Kwaśnicka jest zapraszana do grona recenzentów przez Słowacką Agencję ds. grantów. Recenzowała dorobek kandydatów na stanowisko „permanent Associate Professor position in Applied Machine Learning” w Norwegian University of Science and Technology, kandydatów na stanowisko Associate Professor w Department of Computer Science, NTNU Trondheim. Była członkinią grupy międzynarodowych wybitnych naukowców i ekspertów branżowych podczas pierwszej, naukowej oceny działalności badawczej Center for Advanced Systems Understanding in Görlitz. Pracowała jako ekspertka European Commission przy recenzji projektu „TRUST-AI” Transparent, Reliable and Unbiased Smart Tool for AI. Jest członkinią Komitetu Sterującego NCBiR – Program Strategiczny INFOSTRATEG.
Jest autorką ponad 200 prac naukowych, pięciu książek, współredaktorką dwóch książek wydanych przez Springer. Kolejna zostanie wydana w tym roku. Wiodącymi autorami każdego rozdziału w przygotowanej właśnie do druku książce będą kobiety – naukowczynie.
Wygłosiła kilka wykładów zaproszonych na uczelniach i konferencjach międzynarodowych. Była opiekunką utworzonej w 2018 r. specjalności Danologia – Data Science (studia magisterskie), wcześniej specjalności Sztuczna Inteligencja. W ramach projektu o nazwie Akademia Innowacyjnych Technologii Cyfrowych (AITech), zainicjowanego przez Ministerstwo Cyfryzacji, współpracowała przy tworzeniu kierunku studiów sztuczna inteligencja. Przez Ministra Cyfryzacji została powołana do Rady Programowej tego projektu.
Prof. Kwaśnicka jest laureatką licznych nagród i wyróżnień. Otrzymała m.in. Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej (1998), Brązowy Krzyż Zasługi (2003), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008), a także Złoty Medal za długoletnią służbę i Medal 100-lecia Uczelni Technicznych we Wrocławiu (2011). W 2013 r. przyznano jej specjalną nagrodę rektora PWr „Docendo Discimus” za wybitne osiągnięcia w dydaktyce.
Jest wymieniona w: Złotej Księdze Nauk Technicznych, Kronice Nauki Polskiej, Who is Who in the World; Who's Who in Science and Engineering, Złotej Księdze Nauki Polskiej, Who is Who of European Women.
Przez Fundację Edukacyjną Perspektywy została wyróżniona jako TOP of the TOP Women in AI 2022, otrzymując nagrodę specjalną: „Distinguished Mentor in AI”.
Dla prof. Haliny Kwaśnickiej żadne publikacje ani projekty nie są jednak tak ważne jak ludzie, z którymi pracuje. W trakcie swojej kariery naukowej stara się, by podejmowane decyzje były przejrzyste, często ustalane wspólnie oraz by pomagać zespołowi tam, gdzie to możliwe. Liczy się dla niej, by zespół był zgrany, o wspólnych celach, przy jednoczesnym dbaniu o możliwości rozwoju poszczególnych indywidualności, których w jej zespole nie brakuje.
Z Politechniką Wrocławską związany od 50 lat. Studia rozpoczął w 1972 roku na Wydziale Elektroniki (grupa Studium Nauk Podstawowych w lnstytucie Cybernetyki Technicznej). Wniósł istotny wkład w rozwój środowiska naukowego i w badania w dziedzinie nauk technicznych w zakresie teorii sterowania, przetwarzania oraz rozpoznawania sygnałów i obrazów oraz ich zastosowań w monitorowaniu jakości procesów wytwarzania.
Jego dorobek naukowy jest wysoko oceniany, czego dowodem jest wybór prof. Ewarysta Rafajłowicza do grona członków korespondentów PAN w 2016 roku. Ponadto uwzględniono w 2022 roku jego cytowania z zakresu Artificial Intelligence oraz Image Processing na prestiżowej międzynarodowej liście TOP 2% najczęściej cytowanych publikacji. Wyróżniony prestiżowym subsydium Mistrz Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotym Krzyżem Zasługi.
W 1996 roku współzałożył Zakład Sterowania Jakości Procesów Wytwórczych. W tym samym roku uzyskał tytuł profesora. Pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. nauki i współpracy z przemysłem Instytutu Cybernetyki Technicznej, a następnie – przez dwie kadencje – był jego dyrektorem.
Przez wiele lat kierował pracami komisji stałych Rady Wydziału Elektroniki, w tym przez trzy kadencje był przewodniczącym Komisji Finansów. W momencie przekształcania instytutów w katedry prof. Rafajłowicz został organizatorem, a następnie pierwszym kierownikiem Katedry Automatyki, Mechatroniki i Systemów Sterowania. Wszedł też w skład grupy inicjującej powstanie Wydziału Informatyki i Telekomunikacji. Współinicjator powołania specjalności Inżynieria Oprogramowania Systemów Automatyki i Robotyki, przekształconej później w specjalność Technologie Informacyjne w Systemach Automatyki na Wydziale Elektroniki. Specjalność ta była zalążkiem utworzenia kierunku informatyczne systemy automatyki na Wydziale lnformatyki i Telekomunikacji.
Przez trzy kadencje był wybierany do Senatu PWr i do prezydium Senatu, jako przewodniczący Komisji ds. Organizacji i Finansów.
Przez sześć lat był członkiem Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych przy ówczesnym Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W gremium tym kierował Komisją ds. Nauk Ścisłych i Technicznych i miał wpływ na opracowanie zasad poprzedniej ewaluacji. Od czterech kadencji jest członkiem zarządu Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.
Jeden ze współzałożycieli grupy badawczej MOCOS, badającej rozprzestrzenianie się wirusa SARS-CoV-2.
Jest autorem lub współautorem 170 artykułów naukowych:
- 103 indeksowanych w bazie Web of Science Core Colection, w tym 46 artykułów z tzw. Listy Filadelfijskiej. Były one 698 razy cytowane z autocytowaniami (540 bez autocytowań), h-index = 14,
- 122 indeksowanych w bazie SCOPUS. Były one 893 razy cytowane z autocytowaniami, h-index = 15.
Jest także autorem trzech monografii, w tym wydanej w 2022 roku przez wydawnictwo De Gruyter. Ponadto jest autorem lub współautorem pięciu podręczników.
Kierował trzema grantami z Narodowego Centrum Nauki i kilkoma grantami ministerialnymi.
Przez ponad 30 lat był stałym recenzentem „Mathematical Review”. Rocznie recenzuje po kilka prac nadsyłanych do czasopism o uznanej randze. Odbył dwa dłuższe staże na uniwersytetach w Kanadzie. Był wielokrotnie zapraszany w charakterze profesora wizytującego przez uniwersytety w Niemczech. Z ośrodkami tymi oraz z Uniwersytetem w Arizonie prowadzi nadal aktywną współpracę. Ma status Senior Member IEEE. Współorganizował wiele konferencji międzynarodowych. Był lub jest nadal członkiem komitetów programowych kilku konferencji.
Wypromował dziewięciu doktorów, a dwoje następnych doktorantów pozostaje pod jego opieką.
Przed habilitacją jego badania koncentrowały się na systemach z czasowo-przestrzenną dynamiką, opisywanych równaniami cząstkowymi i ich identyfikacją, alokacją i przemieszczaniem sensorów.
Później skupił się na zagadnieniach monitorowania jakości produkcji nowoczesnymi metodami: rozpoznawania i przetwarzania obrazów, nieliniowych kart kontrolnych i planowania eksperymentów przemysłowych. Równolegle pracował nad algorytmami nieparametrycznej estymacji funkcji regresji, które osiągają optymalną szybkość zbieżności oraz podobnymi problemami rekonstrukcji sygnałów próbkowanych z zakłóceniami losowymi.
Od momentu uzyskania subsydium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej „Mistrz” w 2005 roku prof. Rafajłowicz pracował nad zagadnieniami przetwarzania strumieni obrazów w celu klasyfikacji defektów.
W tym celu opracował także podstawy teoretyczne algorytmów klasyfikacji z uwzględnieniem kontekstu zewnętrznego oraz funkcjami kary, które uwzględniają uporządkowanie etykiet klas obrazów.
Status professor magnus otrzymali równiez: prof. Tomasz Downarowicz z Wydziału Matematycznego, prof. Jan Dziuban z Wydziału Elektroniki, Fotoniki i Mikrosystemów, prof. Jerzy Grobelny z Wydziału Zarządzania, prof. Halina Podbielska z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki.